GINO-ART
Amb el pinzell a la mà
creuo l’estança i el llenç,
conscient que també
creuo aquest dia
i no hi ha volta enrere.
Hay algo serio y roto
que quedó por pasar
a un centímetro de mi boca,
rozando apenas los labios.
Más allá de lo perdido
ya no anidaron las aves
y los girasoles
quedaron por siempre quietos.
LA FIGUERA. BON ANY 2025!
Bon any i bon art, Maijo
ResponEliminaGràcies, Xavier! Salut per gaudir-lo! Una abraçada.
EliminaMolt bonic el poema i la figuera...
ResponEliminaMolt bon any, Maijo!
Gràcies, Carme! Ja hi som! A tornar-hi... Felicitat i salut.
EliminaBon any nou i que aquesta figuera doni força fruits !!
ResponEliminaUna abraçada !!.
Gràcies! Sé que ja hi ets, al 2025. Hem aterrat en aquest nou any, esperem que les figues siguin prou dolces :-) Una abraçada.
Elimina